Pochodzenie Różańca

Pierwsze świadectwa wielokrotnego odmawiania modlitwy Zdrowaś Maryjo sięgają VII wieku. Wkrótce potem zaczęto odmawiać 150 razy pozdrowienie anielskie, nazywając zwielokrotnioną w ten sposób modlitwę psałterzem Najświętszej Dziewicy. 

Różaniec objawiła Matka Boska w 1214 roku św. Dominikowi jako środek do nawracania grzeszników. Jak podaje św. Ludwik Maria Grignion de Montfort: ,,Św. Dominik widząc ciężar grzechów ludzkich stanowiący przeszkodę do nawracania albigensów, zaszył się w lesie w podłiżu Tuluzy, gdzie modlił się nieustannie przez trzy dni i trzy noce. W tym czasie oddawał się jedynie modlitwie i surowej pokucie (...) Wtedy ukazała mu się Matka Boża wraz z trzema aniołami i rzekła:

- Drogi Dominiku, czy wiesz jaką broń chce Trójca Przenajświętsza wykorzystać dla naprawy świata? ,,Chcę żebyś wiedział, że w tej walce najskuteczniejszą bronią był zawsze Psałterz Anielski, który pozostaje fundamentem Nowego Testamentu. Dlatego jeśli chcesz dotrzeć do tych zatwardziałych dusz i zdobyć je dla Boga, głoś mój Psałterz.."

Pod natchnieniem Matki Boskiej św. Dominik udał się do zamieszkiwanych przez heretyków wiosek i zgromadził tłumy. Zgodnie z tym o czym go pouczyła Maryja św Dominik dokonał rozróżnienia pomiędzy różnymi rodzajami tajemnic i po krótkim pouczeniu odmawiał 10 Zdrowaś Maryjo. Dzięki rozpowszechnieniu modlitwy różańcowej dokonało się duchowe zwycięstwo nad albigensami. Od Soboru Trydenckiego modlitwa różańcowa stała się praktyką zalecana wszystkim rodzinom katolickim.